Keikogi 稽古着

"Kimono" to tradycyjny strój japoński. W Katori używamy jego sportowej wersji, zwanej keikogi. Keikogi sportowych mamy wiele rodzajów, od tych do karate (karategi) i Aikido lub Judo (aikidogi/judogi), które nie bardzo się nadają do treningu Katori, aż do tych przystosowanych do broni, z nieco krótszymi rękawami i dłuższymi połami (kendogi), których używa się w Kendo, Katori i podobnych szkołach.

Obi 帯

Obi to tradycyjny pas japoński. W Katori używamy jego sportowej wersji lub (podobnie jak np. Iaido) jego szerokiej wersji klasycznej (kaku obi 角帯). Sportowe obi jest szerokości 4-5 cm, a jego długość waha się od 240 do 300 cm. Kolor pasa w Katori nie odgrywa żadnego znaczenia.

 Jak wiązać kaku obi

Hakama 袴

Hakama to szerokie plisowane spodnie wywodzące się z tradycji samurajów. Hakamę nosi się od początku i nie oznacza ona żadnego stopnia zaawansowania. Każda z plis hakamy ma znaczenie symboliczne:

• Jin (仁) – dobroć;
• Gi (義) – sprawiedliwość;
• Rei (礼) – uprzejmość;
• Chi (智 ) – mądrość i inteligencja;
• Shin (信) – szczerość i uczciwość;
• Chiugi (忠義) – lojalność;
• Meiyo (名誉) – szacunek.

Z powodu swej symboliki hakama otaczana jest szczególną troską. Po każdym treningu jest składana w szczególny sposób, by zachować kształt plisów oraz aby  nie gniotła się do następnego treningu. Pognieciona i pomięta hakama świadczy o ignorancji jej właściciela i nieposzanowaniu cnót samurajskich.

 Jak składać hakamę
 Jak wiązać hakamę

Bokken 木剣

Bokken to drewniany miecz japoński wyprofilowany w kształt japońskiego miecza katana. Umożliwia nam bezpieczny trening elementów szermierki japońskiej. Dodatkowymi elementami bokkenu, często w standardzie, jest garda na dłoń (tsuba) oraz mocująca ją gumka (dome).

Choć można używać do treningu standardowego typu bokken, polecamy używanie odmiany tradycyjnej dla Katori Shinto Ryu.

Bo 棒

Bo to długi kij japoński. Do Katori używa się bo o długości 183cm.

Naginata 薙刀

Naginata to rodzaj drzewcowej broni japońskiej, podobnej do kosy lub halabardy, w której na drewnianym kiju osadzone jest ostrze przypominające miecz. Używane w Katori Shinto Ryu naginaty mają 253,15cm długości.

Kodachi 小太刀

Kodachi to krótki miecz japoński. Używany zarówno osobno, jak i lewak do japońskiego długiego miecza.

Yari 槍

Yari to włócznia japońska, którą ćwiczą zaawansowani praktycy. W treningowych yari zamiast ostrza używa się gumowego końca lub amortyzowanego materiału. Katori Shinto Ryu używa yari o długości 289,75 cm.

Iaito 居合刀

W treningu Katori używa się mieczy katana, a konkretniej iaito – treningowej wersji tego miecza. Używa się go do treningu form Iai. Miecz japoński jest poniekąd pierwowzorem treningowego bokken. Czasami na treningu można spotkać się z nazwami niektórych części miecza, obrazującymi szczegóły pewnej techniki. Oto kilka ciekawostek dla zainteresowanych mieczem japońskim.

Przede wszystkim japońskie miecze są elastyczną i niezwykle ostrą bronią, przez co nie wymagają ogromnej siły. Cięcie wykonywało się ostatnimi centymetrami ostrza (do 10cm), a do pchnięć używano kissaki. Oprócz kissaki, które stanowi wierzchołek ostrza, jest jeszcze kilka części miecza, które powinny być znane. Większość z nich znajduje się na rękojeści miecza, zwanej tsuka.

Ważne części miecza:

• Kashira – jest to ozdobna część miecza umieszczona u podstawy tsuka. na niej wiązany był oplot ito. Używana była również do uderzania w punkty witalne, najczęściej gardło, ganmen oraz splot;
• Ito – oplot na rękojeści miecza, najczęściej wiązany na skórze rekina lub płaszczki. Bawełniany, jedwabny lub skórzany, zapewniał pewny uchwyt na rękojeści i wygodę użytkowania;
• Menuki – ozdoba na rękojeści. na każdym mieczu są dwie, po obu stronach tsuka, z czego jedna z motywem wklęsłym (żeńska) a druga wypukłym (męska). W niektórych szkołach używane były do wyznaczania miejsca prawidłowego uchwytu miecza. Miały wypełniać wolną przestrzeń między dłonią a rękojeścią miecza, zapewniając dodatkową stabilizację. Niekiedy maskowały kołeczki mekugi;
• Mekugi – kołki mocujące trzpień (zwany nakago) w tsuka. Najczęściej są dwa, ale spotyka się miecze z jednym, jak i z trzema mekugi;
• Fuchi – bliźniacza ozdoba z kashira. Dystansuje tsubę od ito;
• Tsuba – garda miecza japońskiego. Najczęściej okrągła lub o obłych kształtach. Chroni palce przed ześlizgnięciem się sparowanego ostrza przeciwnika;
• Seppa – dwie płytki dystansujące tsubę od reszty miecza. Dzięki nim tsuba pewnie trzyma się między ostrzem a rękojeścią;
• Habaki – “klin” trzymający miecz w saya;
• Hamon – linia hartowania. Pozostałość po wysublimowanej metodzie kucia mieczy japońskich i zarazem ozdoba ostrza.

Niektóre pozostałe części miecza:

• Saya – pochwa miecza japońskiego. W tradycyjnej szermierce niezwykle ważny element, z uwagi na długość ostrza i jego kłopotliwe dobywanie (nuki) oraz chowanie (noto);
• Sageo – wstęga, którą wiąże się saya do pasa (najczęściej do pasów hakamy);
• Kurikata – pętla w saya, na której wiąże się sageo.